my observation

Singular – The White Room

หลักการซื้อแผ่นเพลงไทยมาฟังของฉันตอนนี้ค่อนข้างจะมักง่าย เดินไป B2S ดูชั้นท็อปเทนหรือสินค้าแนะนำ ถ้าพอรู้จักนักร้องอยู่ก็อาจจะซื้อเลย ถ้าไม่ค่อยรู้จักก็กลับมาเปิด Youtube ฟังดู ชอบค่อยกลับไปซื้ออีกรอบ

แผ่นล่าสุดเป็นของวงใหม่ที่ไม่เคยรู้จักมาก่อนเลยต้องเช็คเรตติ้งแบบวิธีการแบบที่สอง พอใจแล้วค่อยหิ้วกลับมาบ้าน

ฟังรอบแรกก็โอเค ฟังไปฟังมายิ่งชอบ ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้รู้สึกว่ามันเพราะอะไรขนาดนั้น

เป็นเพลงแบบเหงา ๆ กวี ๆ ดี บางช่วงก็จะลอย ๆ เคลิ้ม ๆ เสียงคนร้องก็ไม่ได้ว่าดีเลิศบาดลึก แต่กลับรู้สึกว่ามันพอเหมาะพอเจาะกับอารมณ์ของเพลง ดนตรี และเนื้อร้อง

เพลงที่ฉันสะดุดเป็นเพลงแรกคือ เบา เบา ซึ่งก็เป็นเพลงที่ดังที่สุดของเขาละ ทำนองและดนตรีฟังง่าย ๆ สบาย ๆ แต่ที่ฉันชอบเนื้อร้องมากที่สุด เป้นความรักแบบที่เหมาะกับคนมักง่ายอย่างฉันดี รู้สึกเหมือนมีคนแต่งเพลงอุทิศให้ ฮ่าๆๆ โดนใจทุกท่อนของเพลงเลยทีเดียว

ลอง เป็นเพลงที่ชอบรองลงมา เนื้อหาตรงใจเหมือนกัน โดยเฉพาะการเล่นคำว่า รอ กับ ลอง และก็จริงที่สุด ถ้ามัวแต่รอ ไม่ยอมลอง ก็คงได้แต่ติดอยู่ที่เดิมกับคำถามเดิม ๆ ไม่ได้ก้าวไปข้างหน้าหรอก อ้าว ตรงใจคนขี้เกียจอย่างฉันอีกละ

เพลงอื่นก็ให้อารมณ์เปลี่ยวเหงาดี ยิ่ง 24.7 นี่ได้อารมณ์หลอนเพิ่มขึ้นใช้ได้เลย

สิ่งเดียวที่ฉันไม่ชอบเกี่ยวกับผลงานชิ้นนี้ก็คือตัวอักษรญี่ปุ่นสี่ห้าตัวบนหน้าปก เราเป็นคนไทยใช้ภาษาไทยสิ ใช้ภาษาอังกฤษยังพอเข้าใจได้นะ แต่ภาษาญี่ปุ่นนี่มันอะไรกัน เป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นรึไงเพ่?