Posts Tagged ‘ Mysterious ’

Rokubanme no Sayoko

Image Hosted by ImageShack.us
อาถรรพ์ตำนานสยอง
    
Rokubanme no Sayoko    
โดย Riku Onda    

 

 

 

ณ โรงเรียนแห่งนี้มีประเพณีปริศนาที่ว่า ทุกสามปีจะมีนักเรียนเตรียมสอบเอนทรานซ์คนหนึ่งถูกเลือกเป็นซาโยโกะ เพื่อปฏิบัติภารกิจลับโดยห้ามมิให้ผู้ใดล่วงรู้ ซาโยโกะจะได้รับกุญแจไขตู้เพื่อนำแจกันสีแดงมาปักดอกไม้สีแดงเข้ม เป็นสัญลักษณ์ของซาโยโกะคนใหม่

เป็นเรื่องลี้ลับซ่อนเงื่อนมากกว่าแนวนักสืบฆาตกรรม เพราะไม่มีใครโดนฆ่า ไม่มีนักสืบ as such ตัวละครหลักมีเพียงนักเรียนม. ปลายไม่กี่คน และพออ่านจบกลับรู้สึกเหมือนต้องคิดต่อไปพอสมควรจึงจะได้ข้อสรุปทั้งหมด ต้องไปอ่านย้อนหลังอีกหลายตอนเพื่อตามเก็บปมทื่ยังค้างคาอยู่ แถมยังมีการใช้สัญลักษณ์มากมาย ไม่ว่าจะเป็นแจกัน ดอกไม้ แม่น้ำ หรือไฟ

 

อ่านแล้วรู้สึกว่าเนื้อเรื่องยังไม่ค่อยเข้มข้น จบลงแบบ “ก็ดี” แต่ “ไม่ค่อยมัน” เท่าไร แต่ถ้ามองอีกมุมก็ทำให้ได้คิดย้อนไปถึงชีวิตสมัยเป็นนักเรียน อารมณ์ในช่วงวัยรุ่นที่ชอบเรื่องลี้ลับของโรงเรียน ผีในห้องชมรม บวกกับความกดดันในการเตรียมสอบ อันเป็นความรู้สึกที่ลืมไปนานแล้ว

ผู้เขียนยอมรับว่า “กระทั่งเดี๋ยวนี้ก็ยังไม่ค่อยเข้าใจว่าตอนนั้นตัวเองเขียนขึ้นมาได้อย่างไร แม้จะลองย้อนกลับไปอ่านก็ไม่คิดว่าตัวเองจะเขียนนิยายเช่นนี้ได้อีก” จะว่าไปมันก็เป็นหนังสือที่เขียนออกมาได้ดีนะ ทั้งการหยอดปมเอาไว้ทีละเล็กละน้อยแล้วไม่ยอมเฉลยแบบชัด ๆ ต้องไปคิดเอาเองหลายจุด แล้วยังสัญลักษณ์ที่สอดเอาไว้อีก

เอาล่ะ ว่ากันด้วยเนื้อเรื่อง คนที่ยังไม่อ่านหรืออ่านไม่จบไม่ควรอ่านต่อจากนี้ จะทำให้เสียอัตถรส

 

 

 

 

 

 

หลักใหญ่ใจความอยู่ที่ “โรงเรียน” เปิดเรื่องขึ้นมาด้วยการบรรยาย “พวกเขา” ที่ทำให้คนอ่านพิศวงพอสมควร คาดว่าคนอ่านคงไม่ค่อยสนใจกับย่อหน้าแรก 6-7 ย่อหน้าสักเท่าไร แต่นี่แหละคือจุดที่สำคัญมาก ๆ มันคือ “โรงเรียน” หรือ “อาณาจักร” ในเชิงสัญลักษณ์นั่นเอง และตอนจบก็ยังจะจบด้วยประโยคเดิมนี้ด้วย

คนเขียนหลอกให้เราสงสัยซึมุระ ซาโยโกะ นักเรียนใหม่ที่เพิ่งย้ายเข้ามาเรียน ม. 6 ว่าเธอมีความเกี่ยวข้องอะไรกับตำนานซาโยโกะของโรงเรียนหรือไม่ ตอนอ่านจบใหม่ ๆ เราก็สงสัยเหมือนกันว่าทำไมคุโรคาวะ ที่น่าจะเป็นต้นคิดของเรื่องตำนานทั้งหมดนี้ ถึงไปเลือกเอาซึมุระ ซาโยโกะ ให้มาเป็นซาโยโกะคนต่อไป ทั้ง ๆ ที่มี “ซาโยโกะ” อีกคน (คาโต้) ที่ได้รับเลือกจาก “ซาโยโกะ” รุ่นที่แล้วอยู่แล้ว คิดว่าคำตอบน่าจะเป็นเพราะคุโรคาวะเองก็ไม่ทราบว่า “ซาโยโกะ” คนก่อนหน้านี้ได้เลือกคนสืบทอดไว้แล้ว เพราะเขาเป็น “ซาโยโกะ” ผู้นิ่งเฉยและไม่ยอมทำอะไรเลย

“ซาโยโกะ” ทั้งสองคนเลยมาจ๊ะเอ๋กันตอนวันเปิดเทอม สนุกพิลึกเลย

ต่อมา การที่คาโต้เกิดอาการหัวใจวายกะทันหัน อาจฟังดูเหมือนเป็นอาถรรพ์ แต่น่าจะเป็นเพราะคาโต้เป็นโรคหอบหืดอยู่แล้ว อาจจะบวกกับผีของซาโยโกะคนที่ 2 (ที่ย้ายโรงเรียนเข้ามาและเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ) ไปกลั่นแกล้งเพื่อช่วยซึมุระ ซาโยโกะ คนที่เจอกับสถานการณ์คล้ายกับเธอก็ได้

อีกจุดที่เราสงสัยก็คือ หมาโหด 10 ตัวเป็นลิ่วล้อของใคร แล้วทำไมต้องไปทำร้ายชูตอนจบ พออ่านย้อนกลับไปตอนที่ซึมุระ ซาโยโกะถูกแก๊งเด็กอันธพาลจะทำร้าย ก็มีหมาโหด 10 ตัวนี่มาช่วย ประกอบกับการปรากฏตัวของเด็กสาวในชุดนักเรียนบนดาดฟ้าตอนเหตุไฟไหม้ น่าจะสันนิษฐานได้ว่า หมา 10 ตัวถูกซาโยโกะคนที่ 2 สั่งให้มาช่วยซึมุระ ซาโยโกะ ในตอนแรก และในตอนไฟไหม้ ให้ไปลงโทษชูที่บังอาจไปขุดคุ้ยความจริงขึ้นมา แถมยังเกือบจะทำให้ตำนานนี้จบสิ้นลง เพราะซาโยโกะคนที่ 2 โกรธแค้นโชคชะตาที่ทำให้เธอต้องตายก่อนวัยอันควร และอยากมีชีวิต/มีคนระลึกถึงต่อไปจากตำนานซาโยโกะ

และจุดสุดท้าย สรุปว่าใครคือซาโยโกะคนที่ 6 กันแน่ อันนี้ค่อนข้างจะสำคัญนะ เพราะชื่อภาษาญี่ปุ่นของหนังสือเล่มนี้ก็แปลได้ว่า “ซาโยโกะคนที่ 6” ถ้านับตัวคนที่เป็นซาโยโกะคนที่ 6 ทั้งหมดก็มีทั้งคาโต้, ซึมุระ ซาโยโกะ, พระเอก เซกิเนะ ชู แล้วยังตัวอ. คุโรคาวะ ที่เป็นคนแต่งบทละครเรื่อง “ซาโยโกะคนที่ 6” สำหรับงานเทศกาลโรงเรียนอีก อันนี้คงไม่มีคำตอบที่แน่นอน แล้วแต่คนอ่านจะตัดสินใจ แต่ในความเห็นของเรา คิดว่า อ.คุโรคาวะ น่าจะมีบทบาทที่สุด เพราะเป็นผู้เริ่มตำนานและแต่งบทละคร ที่พอกลับไปอ่านซ้ำก็ได้คำตอบสำหรับปริศนาหลาย ๆ ปม โดยเฉพาะที่ว่า

“ในที่สุดฉันก็ทนไม่ได้ ฉันรอให้พวกเด็กนักเรียนจัดการกันเองอย่างชักช้าต่อไปไม่ได้ ฉันก็เลยลงมาเอง ลงมาเป็นซาโยโกะคนที่ 6 ฉันอยู่ที่นี่ ที่นี่ ที่นี่ ที่นี่….”  (เขียนเอาคร่าว ๆ ตามความทรงจำ ตัวหนังสือเอาไปคืนห้องสมุดแล้ว -..-)

ฉากการแสดงละครเนียะ เป็นไคลแมกซ์ของเรื่องเลยนะเราว่า (รองลงมาก็ฉากไฟไหม้) แล้วไอ้ประโยคสุดท้าย ๆ ก่อนจะเกิดพายุขึ้นมา ก็เป็นจุดที่เข้มข้นมาก ๆ อ่านตอนกลางคืนแล้วขนลุกเลย ขนาดตอนพิมพ์ ๆ อยู่นี่ก็รู้เฉลยแล้วว่าตาคุโรคาวะเป็นต้นคิด ยังแอบหวาด ๆ อยู่เลย – -”

สรุปว่ายังไงดี? ก็สนุกและได้แง่คิดดี แต่คนอ่านไม่ควรหวังว่าจะมีฉากฆาตกรรมนองเลือด ปมปริศนาซ่อนเงื่อน หรือพี่นักสืบอัจฉริยะอย่างคินดะอิจิหรือโคนัน เพราะคุณจะผิดหวัง หุหุ